এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
তৃতীয় সৰ্গ।
থাকিম, হে প্ৰাণসখি! নিবিচাৰি তাৰ
প্ৰতিহিংসা?—মূলা, সখি! অৰ্দ্ধাঙ্গী স্বামীৰ॥
কি লজ্জাৰ কথা, সখি! আহোমৰমণী
ডৰায় মৃত্যুক? শুনি বিপক্ষৰ নাম,
কৰে সমৰক ভয়? – অস্ত্ৰ বিপক্ষৰ?
আহোমকুলতিলক, যাৰ বিক্ৰমত
পৰাজিত কোচানৰ সুদক্ষ সেনানি,
কুণ্ডিল নগৰবাসী ৰজা চুটিয়াৰ,
হত সেই বীৰ আজি অন্যায় যুদ্ধত
যৱনৰ (হায়! সখি! নিৰস্ত্ৰ কালত!! )
অসহায় অৱস্থাত, মনস্তাপে পুৰি,
আসন্ন কালত যেনে প্ৰবাসীৰ মন
প্ৰবাসত,—অন্তিমত স্বজন নেদেখি!!
ফাটি যায় হিয়া, সখি! কান্দি কি কৰিম?
আৰু কি তেঁওক পাম? আৰু কি আহিব
ঘূৰি তেঁও? প্ৰবোধিব দুৰ্ভাগী মূলাক?
কি হ’ব মিছাতে কান্দি? চকুৰ পানীত
নপমে যমৰ হিয়া শিলাতো কঠিন॥
৪৩
