এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
প্ৰথম সৰ্গ।
স্বোৱামীৰ—স্বোৱামীক বীৰৰ সাজেৰে
দেখি যে কি জন্মে সুখ পত্নীৰ প্ৰাণত
আহোমৰ,—সেই সুখ নোৱাৰি বৰ্ণিব।
“ধন্য বীৰ খুন্লুঙ্গ্! ধন্য শৈশবৰ
তোমাৰ প্ৰাণৰ সখা! দেশৰ নিমিত্তে,—
স্বাধীনতা ৰক্ষা হেতু যি কৰিলে ত্যাগ
ই অনিত্য প্ৰাণ,—নাথ! কি কাজ প্ৰাণত?—
নালাগে যি প্ৰাণ, হায়! দেশৰ কামত?
দেশৰ ই দুৰ্দ্দিনত, আসাম-আকাশ
ঘোৰ মেঘাচ্ছন্ন আজি!—শত্ৰু দুৱাৰত
ভীমৰূপী যৱনৰ অগণিত সেনা,—
এনুৱা কালত আজি বীৰৰূপে সাজি
যোৱাঁ, নাথ! সমৰত; বিপক্ষক খেদি
ৰাখাঁ আসামৰ ধন, স্বাধীনতা মণি।
আছে কি, হে নাথ! প্ৰাণ এনে ঘৃণনীয়
কাৰো এই জগতত, যি নুছৰ্গে সুখে
সেই প্ৰাণ স্বদেশৰ স্বাধীনতা হেতু?
যোৱাঁ,—নাথ! ৰণদেবী নৃ-মুণ্ডমালিনী
১১
