এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভৰু।
বীৰপত্নী, বীৰ কন্যা, সুখিনী কি, নাথ!
নাই হোৱা শুনি? যৱে শুনিলে অভিক
( প্ৰাণৰ স্বামীক, আহা! ) কুৰুসমৰত,
অলেখ থাকোতে বীৰ, পাণ্ডৱ-পক্ষৰ
কতশত মহাবীৰ ভীম পৰাক্ৰমী
যুজিব’, কৌৰৱে স’তে, সেনাপতি ৰূপে
বৰণ কৰিছে ধৰ্ম্মবীৰ যুধিষ্ঠিৰে?
জানো,—নাথ! কান্দিছিলে, চকুৰ চকুলো
টুকিছিলে উত্তৰাই, অভিমন্যু যৱে
সেনাপতি ৰূপে সাজি সমৰত যায়
কৌৰৱৰ,—কিন্তু নাথ! নাই দিয়া নে কি
দেখা সেই চকুলোত হৰিষৰ চিনে?
তোমাৰ মূলাও, নাথ! ( যদিওবা, হায়!
কান্দে প্ৰাণ,—দুচকুত ওলায় চকুলো
অকস্মাতে ) শুনি এই বাৰ্ত্তা আনন্দৰ
কেনুৱা সুখিনী আজি, কি কই বৰ্ণাম?
আহোম ৰমণী, নাথ! বীৰৰ জীয়াৰী
বীৰৰ তিৰুতা আৰু প্ৰাণৰ অৰ্দ্ধাঙ্গী
১০
