পৃষ্ঠা:যুদ্ধক্ষেত্ৰত আহোম ৰমণী.pdf/৪০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভৰু।

ধৰিম আকাশী জোন? ভগ্নপদ প্ৰাণী
কি কৰি লঙ্ঘিম গিৰি?—কি সাধ্য আমাৰ?
 আকাঙ্ক্ষা মনত কিন্তু, হে মাতৃ ভাৰতি!
ৰণ-বেশে সৈন্যে স’তে প্ৰবেশি যুদ্ধত,
চাম আজি ৰণ-ৰঙ্গ বীৰ ৰমণীৰ
যৱন সেনাৰে স’তে, কিন্তু লাগে খেদ
মূৰ্খ আমি, — পাম ক’ত যোগ্যৱান বেশ
তেনেকুৱা? হীনবেশে কি ৰূপে সোমাম
সমৰ ক্ষেত্ৰত, দেবি! যদি দয়া কৰি
নকৰা দাসক কৃপা? দৰিদ্ৰ-বৎসলা
জানো তুমি চিৰদিন,—পূৰ্ণ কৰাঁ আশা,
মনৰ কামনা, দেবি! দীন হিতেশৰ।
 আহাঁ, হে দুৰাশা! তুমি নিত্য সহচৰী
হিতেশৰ, — দিয়াঁ বল ভগ্ন হৃদয়ত;
ভগা বীণা পুনু আজি বাজোক উলাহে
(যদিওবা ভগ্নসুৰ ) কাৰোবা যদিও
নজনমে তৃপ্তি শুনি ই ঝঙ্কাৰধ্বনি।
 তুমিও আহাঁ,—হে দেবী কল্পনা! আমাৰ