এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
অষ্টম সৰ্গ।
কান্দিলে মুহিলা পুনু সখীক সুমৰি,
মায়াময় সংসাৰত মায়াবদ্ধ প্ৰাণী
কি কৰি নিবাৰে মায়া? যদিওবা জানে
অসাৰ সংসাৰ এই,— কাল-দশনত
চূৰ্ণীত ই চৰাচৰ নশ্বৰ জগত॥
কিন্তু যেনকই মোহে মন্ত্ৰ প্ৰভাৱত
দৰ্শকক যাদুকৰে, সিৰূপে মায়াই
মুগ্ধ কৰি মানৱক মোহে সংসাৰত!
ছঁয়াবাজী ই সংসাৰ, ইন্দ্ৰজালী খেলা,——
প্ৰকৃত পদাৰ্থ বুলি নৰে ভাব কৰি
তাকে, হায়! ধৰে হাফি,—কিন্তু মহাভ্ৰম
মুহুৰ্ত্তৰে'পাছে দেখে, মিছা ছঁয়া বাজী!!
বুলিলে চুৰেঙ্গ ক্ৰোধে “ব’ল৷ ডাঙ্গৰীয়া!—
যাওঁ পুনু সমৰত, নাজানো, কি সাহে
পশিলে পৰুৱা আহি সিংহৰ গাঁতত
কোন লাজে? লজ্জাহীন পাঠান সেনাক
দলিম কটাক্ষে সবে, খেদিম দূৰত
ফেৰুৱাৰ পালসম, পাঠানৰ কোঠ
১১৭
