এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সপ্তম সৰ্গ।
কোঠৰ চৌপাষে শুনি কোঢ়াল সেনাৰ
পাঠানৰ,—কি.কৰিলে বীৰাঙ্গনা মূলা?
সাজিলে কি ৰণসাজে? কৰিলে কিৰূপে
তুৰ্ব্বকে সহিতে যুদ্ধ? সি কাহিনী আজি
( মূলাৰ বীৰত্ব কথা ) আসামবাসীক
শুনাম, হে বীণাপাণি! কবিৰ ঈশ্বৰি!—
দাসক যদিহে আজি দয়া কৰা তুমি॥
নাজানো ভকতি স্তুতি, নাজানো কিৰূপে
আৰাধে তোমাক, আই! নাজানো কি বুলি
নিবেদে মনৰ ভাব পাৱত তোমাৰ
অতি জ্ঞানহীন দাস; নতু, আৰাধনা
কৰিলোঁ-হেতেন, মাতৃ! কালিদাস-দৰে
তোমাক নিজম ৰাতি,—তুষ্ট হই তুমি
আহিলাহেঁতেন, জানো, ব্ৰাহ্মণী-বেশেৰে
বৰ দিব’ দুৰ্ভগাকে৷,—পুখুৰি-পানীত
স্নান কৰি, ডুব মাৰি, লই দুয়োহাতে
দুটি পদ্ম,—কৰ যুড়ি, বুলিলোহেঁতেন—
৯৫
