এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভৰু।
সিকথাত,—ক’লে হাঁহি বঙ্গালে মূলাক,—
“হে সুন্দৰি! কিয় তুমি এই বয়সত
আহিছা সমৰ ভূমি কৰি পৰিহাৰ
ভোগতৃষ্ণা, সুখবাঞ্ছা? কোমল দেহাত
কিৰূপে সহিবা তুমি ক্লেশ সমৰৰ?”
হিন্দু আমি,—তিৰীবধ ভাবোঁ মহাপাপ,
নকৰোঁ তোমাক হত্যা,—যোৱাঁ তুমি ঘূৰি
আপোন ঘৰত পুনু,—-যোৱা থাকাঁ সুখে
মৰিছে যুদ্ধত স্বামী,—কিন্তু আছে কাল—
যৌৱন তোমাৰ,—তুমি পুনু পাবা পতি,
থাকিবা আনন্দে দুয়ে,—নকৰাঁ বঞ্চিত
ই পূৰ্ণ যৌৱন, হায়!”
.........“কলঙ্ক হিন্দুৰ!
ধিক্ তোক শত ধিক্!” বুলিলে মূলাই
কি লজ্জা! ছি!! হিন্দু বুলি দিয় পৰিচয়,—
ভাব পাপ তিৰীহত্যা,—কিন্তু বিধৱাক
দিয় শিক্ষা পুনু, হায়! স্বোৱামী বৰিব’?
দুই স্বামী তিৰুতাৰ? কলঙ্ক হিন্দুৰ!!
৮৬
