এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মূলা গাভৰু।
বাটৰ কাষত যেনে সুবিমল বিলে
অভ্যৰ্থে পথিক সৱে –অভ্যৰ্থিব সৱে
আমাসাকে৷ সেই ৰূপে পদূলি মূৰত
আমাৰো প্ৰাণ প্ৰিয়সী, সাবতি কোলাত
পূৰ্ণ চন্দ্ৰ জিনি পুত্ৰ প্ৰাণ বিমোহন।
কিন্তু যদি যুদ্ধ এৰি পলাবা ভয়ত
প্ৰাণলই, পদচ্যুত কৰিব নৱাবে
ঐশ্বৰ্য্য বিভূতি কাঢ়ি পঠাব খেদাই
ৰাজ্যৰ বাহিৰ কৰি; হ'ব জগতত
কলঙ্ক মহত,—গাব জগতে দুৰ্যশ
ভীৰু কাপুৰুষ বুলি,– নিন্দিব' সৱাই
জ্ঞাতি বন্ধু পৰিজনে, – আপোন পুত্ৰই
কিম্বা প্ৰিয়তমা পত্নী; কৰি অভিমান
আৰু নাহাঁহিব হাঁহি লাৱণ্য মধুৰ
মিচিকীয়া, নাহানিব কটাক্ষ সুন্দৰ॥
যতদিন ধন,—তাজু! যতদিন পদ
ঐশ্বৰ্য্য বিভূতি থাকে যত দিনলই
তত দিন থাকে মান, গৌৰৱ সাদৰ
৭৪
