এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
পঞ্চম সৰ্গ।
সমাদৰ বান্ধৱৰ, প্ৰাণৰ পুত্ৰৰ,
প্ৰিয়তমা প্ৰিয়সীৰ,—সৱে স্বাৰ্থপৰ॥
ব’লা সি কাৰণে, তাজু! ব’লা, বন্ধুবৰ
বঙ্গাল! যুদ্ধত যাওঁ, যদি এইবাৰ
জয়ী হওঁ, হ'ব যশ, বাঢ়িব গৌৰৱ
আমাসাৰ,—পুৰস্কাৰ ঘটিব সৱাৰ
ভাগ্যত,—যদিহে কিন্তু পলাওঁ ভয়ত
প্ৰাণ লই ( বিশেষত,—কি ঘৃণাৰ কথা!——
কি লজ্জা! ছি!!—তিৰুতাৰ শুনি গৰজন
পলায় পাঠান সেন৷ যুদ্ধত নিপুণ!)
হাঁহিব দেশত সৱে,—কোপিব নৱাব,
থাকিব দুৰ্যশ বৰ পাঠান সেনাৰ!!
ই বুলি তুৰ্ব্বক সাজি সমৰ সাজেৰে
তাজু, বঙ্গালক লই, ওলালে যুদ্ধত;⸺
“জয় নৱাবৰ জয়!” উঠিলে কোঢ়াল
“জয় পাঠানৰ জয়!” বুলিলে তুৰ্ব্বক॥
⸺⸺
৭৫
