এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
চতুৰ্থ সৰ্গ।
চাৰুফালে মৃত্যু ছবি! কি ভীষণ চিত্ৰ!!
প্লাবিত ধৰণী আজি অজস্ৰ শোণিতে
মানৱৰ,—ঘূৰে দূৰে শিয়াল কুকুৰ
নৰমাংসলোভী,—উৰে ওপৰে শগুনী
কৰি তললই ঠোঁট,—আছে ঠায়ে ঠায়ে
পৰি কত মৃত হস্তী, অশ্ব, কত নৰ
(কত যোদ্ধা আহোমৰ, কত যৱনৰ!!)
আছিলে, হে জগদীশ! যি দেহা এদিন
মাতৃৰ প্ৰাণতো প্ৰিয়,—কত কষ্ট সহি
নিজে,—কত যতনত কৰিলে পালন
চেনেহী মাতৃয়ে,—আহা! যিটো প্ৰিয়সীৰ
আছিলে প্ৰাণৰোপ্ৰাণ, ভাবি প্ৰাণধন
( প্ৰাণৰ আৰাধ্য দেৱ ) লইছিলে থাপি
হিয়া-থাপনাত যাক,—আজি সেই দেহা
এই দশাগ্ৰস্ত, দেৱ? যি দেহা সজাব’
আছিল কত যে ষত্ব, কত সাজপাৰ,—
কত তেল সুবাসিত, কত অলঙ্কাৰ,
হায়! সেই দেহা আজি লুণ্ঠিত ধূলীত?
৫৯
