পৃষ্ঠা:মেঘদূতম.djvu/৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

ভিনত্তি ভীমং কৰিৰাজকুম্ভং
কৰোতি বাসং গিৰি গহ্বৰেষু
বিভৰ্ত্তি বেগং পবনাদধিকং ষঃ
তথাপি সিংহঃ পশুরেব নান্যঃ।”

 ইমানতো মৰণত শৰণ দি মহাকবিৰ নাম লৈ অনুবাদ কৰি আমি কওঁ;⸻

“কবিতে, দুৰ্জ্জন সমক্ষে লঘুতয়া তাপিনী মা ভূয়াঃ ।
আনন্দয়তি কিমন্ধং মৃদুগতিৰিন্দিবৰাক্ষীণা॥

 শেষত অগাধ পণ্ডিত পূজ্যবৰ স্বৰ্গীয় ঈশ্বৰচন্দ্ৰ বিদ্যাসাগৰ মহাশয়ৰ ভাষাতে কওঁ, ‘হে পাঠক পঠিকা সকল, আপোনালোকৰ ওচৰত মোৰ প্ৰাৰ্থনা এই, আপোনালোকে যেন, এই মেঘদূত দেখি, কালিদাসৰ মেঘদূতৰ উৎকৰ্ষ পৰীক্ষা নকৰে।”

 অগ্ৰজ প্ৰতিম শ্ৰদ্ধাস্পদ শ্ৰীযুত শৰৎচন্দ্ৰ গোস্বামী বি, এ, ৰি টি, মহাশয়ে আৰু শ্ৰীযুত অনরুদ্ধ শৰ্ম্মা ব্যাকৰণতীৰ্থ, কাব্যতীৰ্থ মহাশয়ে এবাৰ চকু ফুৰাই চোৱা বাবে কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰিছো⸻

অৱশ্যে দোষখিনি মোৰ ।

গোৱালপাৰা
১২ নবেম্বৰ ১৯১৯
ৰাইজৰ সেৱক―
ইতি অনুবাদকস্য ৷