এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মেঘ দূতম্।
“চিত্ৰকূট-আশ্ৰমত আছে তব পতি,
মৰা নাই তেঁও; বিয়োগ দুখত পৰি
কুশল-বাৰতা মাথো সুধিহে অবলে?”
বিপদ সুলভ সদা জীৱবিলাকৰ,
সেইহে কুশল কথা সুধিবা আদিতে।৪০।
দূৰণিত আছে তব প্ৰিয় সহচৰ
ৰোধিছে তেওঁৰ পথ বিধিবৈৰী হই।
হবই লাগিছে তব তেওৰে নিচিনা
খীণদেহা আতিকই, শসন্তপ্ত বীৰ
আবেগেৰে ভৰপুৰ চকুলোৰে ঢকা,
প্ৰবল নিশাহে পূৰ্ণ বিয়োগৰ হেতু।
কৰিছে কল্পনা তেওঁ মনত ইসব
দেহাৰ লক্ষণ, পৰবেশে তব দেহে।৪১।
অধৰ পানৰ লোভে, সখীৰ আগত
কাণে কাণে কবলই অতি লোভ হোৱা
—যিবা কথা চিঞঁৰিও ক’ব পৰা যায়-
তেওঁ আজি আছে তব চকুৰ আঁৰত
কৰ্নপথ অতিক্ৰমি; সেইহে কাৰণে
বচনবিন্যাস কৰি অতি উৎকণ্ঠাৰে
মোৰ মুখে কোৱাইছে কথা এইখিনি।৪২।
“দেখো সদা অঙ্গ তব প্ৰিয়ঙ্গ-লতাত;
চকিত-হৰিণী-নেত্ৰে তোমাৰ চাহনি;
৩৮
