এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মেঘ দুতম্।
কৰিছে আঁতৰ তেঁও একবেণী শিখা
স্পৰ্শন কৰিলে যাক ক্লেশ বোধ হয়
কঠিন বিষম যিবা সংস্কাৰ অভাবে।৩১।
এনেয়ে খীনোৱা দেহা, তাতে বলহীন
আৰু খীন হোৱা হেতু, ত্যাগ-আভৰণ
কৰিছে এতিয়া তেঁও। দুঃখভোগ কৰি
বিবিধ প্ৰকাৰে, ৰাখে দেহা শয্যাক্ৰোড়ে।
নবজল ৰূপ অশ্ৰু টুকিবা তুমিও
নিশ্চয় দেখিলে দশা মোৰ সাদৰীৰ।
কোমল হিয়তে হয় কৰুণা সঞ্চাৰ।৩২।
তোমাৰ সখীৰ মন অনুৰাগ থকা
বুলি মোৰ প্ৰতি, জানো মই ভালকই।
মনত ভাবিছো মই প্ৰথম—বিৰহে
হ'ব বুলি সেই দশা সেইহে কাৰণে।
কৰা নাই বাচালতা জানিবা নিশ্চয়
নিজক সুভগ ভাবি,—অচিৰে দেখিবা
যিবা কলো বন্ধুবৰ! সকলো নিজেই।৩৩।
অপাঙ্গৰ প্ৰান্তৰূদ্ধ কৰিছে অলকে;
নয়নত অঞ্জনৰ স্নিগ্ধতা-বিহীন;
মদ্যপান-বিৰহত পাহৰিলে তাতে
আঙি-ভুঙি কৰিবলে’ চকুৰ পতাৰে।
ওচৰ চাপিলে তুমি, তোমাৰ সখীৰ
৩৫
