পৃষ্ঠা:মেঘদূতম.djvu/৩৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
মেঘ দুতম্ ।
 


কৰা ধ্বনি মুৰজ-নিচিনা , পূৰ্ণ হ’ব
সদায় বিৰজা তাত শিবৰ সঙ্গীত।৫৭।
সেই হিমাদ্ৰিৰ তট সমীপত তুমি
অতিক্ৰমি অতিশয় উত্তম-দ্ৰব্যক
কৰিবা গমন। মানস-সৰসী-যাত্ৰী-
হংসসকলৰ দ্বাৰ হেন যিবা, আৰু
য’ৰ পৰা প্ৰবৰ্ত্তিত জমদগ্নি-যশ,
তুমি সেই ক্ৰৌঞ্চৰন্ধে,—সেই ছিদ্ৰযোগে,-
বলিক বান্ধিব হেতু প্ৰবৰ্ত্তিত হোৱা
শ্যাম-পদ বিষ্ণু-দেবতাৰ যথা -ধৰি
ক্ষিপ্ৰ-দৈৰ্ঘ্য -শোভা, সত্বৰ প্ৰবেশ হেতু
উত্তৰ দিশৰ ফালে হ’বা ধাবমান।৫৮।
তাৰ পাচে উৰ্দ্ধে উঠি, বিশ্লেষিত যাৰ
সানুসন্ধি ৰাৰণৰ ভূমে, আৰু যিবা--
দেববালাসকলৰ দৰপণ হেন,
অতিথি হ’বাগে’ সেই কৈলাস-গিৰিৰ।
-নিৰমল যিবা গিৰি কুমুদৰ দৰে,
অতি উচ্চ শৃঙ্গে যাৰ বিয়াপে আকাশ,
অট্টহাঁহি দেবেশৰ প্ৰতিদিনে যেন
হই আছে ৰাশিৰাশি, দেখি বোধ হয়।৫৯।


  • মূৰ-বাস্যভেদে।

২১