এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মেঘ দুতম্ ।
প্ৰণয়ীসকলে খণ্ডিতানায়িকাৰ
নয়নজলৰ। সিকাৰণে বাট এৰি
দিবা শীঘ্ৰে সূৰ্য্য দেবতাক; তেঁৱো আহে
ঘুৰি সিকালত মুচিবলে’ শিশিৰাশ্ৰু
নলিনীৰ কমলবদন হন্তে,—যদি
কৰা ৰোধ, ৰোষ বহু দেখুৱাব পাৰে।৪০।
প্ৰবাহিত তাত গম্ভীৰা নদীৰ জল,
চিত্ত হেন, নিৰ্ম্মল আতিকে; সেই হেতু
স্বভাবসুন্দৰ তব প্ৰতিবিম্ব-দেহা
প্ৰবেশিব তাত, লুটি-বাগৰাত হোৱা
চঞ্চল মাছৰ দৃষ্টি, কুমুদৰ ন্যায়,
আতিকে নিৰ্ম্মল তাত, ধৃষ্টতাৰ হেতু
নকৰা বিফল যেন, অনুৰক্ত হোৱা। ৪১।
গম্ভীৰাৰ তটৰূপ তপিনাৰ পৰা
খহিছে সলিলৰূপ নীলা বস্ত্ৰখানি,
তাতে পুনু লগা দেখি বেতৰ শাখাত
বোধ হয় কোনোবাই ধৰিছে হাতেৰে
হৰি সেই সলিলবসন, তাৰ ভাৰে
লম্বমান হ’বা। সেই সময়ত তুমি
কথমপি বাবহে পাৰিবা। কোৱা, সখা,
ৰস অনুভব কৰি পাৰে বাৰু কোনে
যাব এৰি অনাবৃতজঘনা ৰমনী? ৪২।
১৫
