এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মেঘ দুতম্ ।
পকনীয়া সোঁতে যাৰ নাভি দেখুৱায়,
চঞ্চল তৰঙ্গ হেতু বিহগশ্ৰেণীয়ে
মুখৰ হই যে শোভে কাঞ্চীগুণ হেন,
উজ্জয়িনী-পথে বিন্ধ্যাই জনম দিয়া,
নিৰ্ব্বিন্ধ্যা নদীৰ সেই ৰস পান কৰা।
বিভ্ৰম প্ৰকাশ যিবা কৰে তিৰোতাই
নিজা নিজা নাথৰ সমীপে, সকলোটি
তাহাঁতৰ প্ৰথমৰ প্ৰণয়বচন।২৯।
বেনী হেন আকাৰত, জল স্বল্প মাথো
জীৰ্ণপত্ৰ সংসৰ্গত তৰু সমুহৰ
পাণ্ডুবৰ্ণ ধৰিছে সলিলে; সেই নদী
বিৰহিনী প্ৰকাশিছে সৌভাগ্য তোমাৰ,
কৰিব লাগিব তাৰ কৃশতাৰ হানী
কি কোনো উপায়ে, বিধি তুমি নিজগুণে।৩০।
উদয়ন-কথা-জনা গ্ৰামবৃদ্ধ-থকা
অৱন্তীক এৰি, পূৰ্ব্বে কোৱা জনপদে
—মহতী সম্পত্তিশালী, বিশাল নগৰী
কৰিবা গমন তুমি, দেখি বোধ হয়
পুণ্যফল কম হোৱা স্বৰ্গবাসী সবে
ভূতলে পৰোতে যেন বাকী পূণ্যফলে
লগত আনিছে এক খণ্ড মনোহৰ।৩১।
প্ৰস্ফুট মধুৰ ধ্বনি অবিচ্ছেদে গাই
১১
