পৃষ্ঠা:মেঘদূতম.djvu/১৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মেঘদূতম্।
 


দিব পাৰে বাৰ্ত্তা যিবা; কত ভেদ দুয়ে?
বিচাৰ নকৰি ইটো, ঔৎসুক্যৰ হেতু,
যক্ষে যাচ্ঞা কৰিলে মেঘত; কামাতুৰ
স্বভাবতে জ্ঞানশূন্য চেতনাচেতন।৫।
“পূস্কৰাবৰ্ত্তক বংশে, ভুবনবিদিত,
জনমিছা তুমি, মেঘ ইন্দ্ৰৰ সোঁহাত,
কামৰূপ তুমি; বিধাতাৰ বিধানত
কান্তাৰ বিয়োগী হই প্ৰাৰ্থী তব কাষে।
বিফলতা শ্ৰেষ্ঠ, কৰি যাচ্ঞা উত্তমত;
সফল হোৱাও নীচ অধম সমীপে।৬।
প্ৰবাসবিৰহ কিম্বা আতপতাপত
ৰক্ষা কৰা, তুমি মেঘ, সদা নিজগুণে;
ধনপতি-ক্ৰোধে পৰি প্ৰিয়া বিয়োগত
খাটো যেন নিয়া বাৰ্ত্তা প্ৰিয়াৰ সমীপে;
যোৱা যেন তুমি যক্ষেশ্বৰে বাস কৰা
অলকা পুৰীলে'—য'ত হৰশিৰে থকা
জোনৰ কিৰণ পৰি কৰিছে নিৰ্ম্মল
বাহ্যোদ্যানস্থিত ধনিক ভবন সব।৭।
পথিকবনিতাসবে চাব চকু মেলি
শূন্যত উৰিলে তুমি, আনিছা নিশ্চয়
বুলি, নিজা প্ৰিয়তম অহাৰ বাৰতা
বিৰহ বিধুৰা জায়া উপেক্ষা কৰিব