পৃষ্ঠা:মূৰলী.djvu/৭২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
--মুৰলী--
 

তোমাৰ গৰ্জ্জন  গহীন গম্ভীৰ
 শুনিলে মনত আহে,
হব বসুন্ধৰা  শস্যেৰে পূৰ্ণা
 ইবেলি অশেষ ভাবে।

শ্ৰুতি সুখকৰ  সেই ধ্বনি শুনি
 ৰাজহংসবোৰ উৰি,
কৈলাস পৰ্য্যন্ত  হেৰা মেঘবৰ
 যাব তযু লগ ধৰি।

কৰা আলিঙ্গন সেই পৰ্ব্বতক
 পৰম বন্ধু তোমাৰ,
আছে চিহ্নিত  পূজ্য ৰাঘবৰ
 পদ মেখলাত যাৰ।

প্ৰত্যেক বছৰ  বাৰিষা কালত
 মিলন দুয়োৰো হয়,
টোকে চকুপানী  বাষ্পেৰে পৰ্ব্বত
 বহুদিন অন্তে পাই।

৬২