সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:মালচ.djvu/৮৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ঐশ্বৰ্য্য।

ঐশ্বৰ্য্য-বিভূতি! হায় নিমিত্তে তোমাৰ
দিনে-দিনে ভায়ে ভায়ে কত দ্বন্দ হাই।
কত ৰজা, মহাৰাজা, ৰাজাধিৰজাই
কৰে কত ৰক্তপাত নিৰ্দ্দোষী প্ৰজাৰ!!
আহাহা! ঐশ্বৰ্য্য। তুমি বৰ মোহকৰী
তোমাৰ মায়াত ভুলি, নিৰ্ব্বোধ মানৱে
হা! ধন-বিভূতি॥ কৰি বিয়াকুল ভাৱে
ভ্ৰমি ফুৰে জগতত প্ৰাণ পণ কৰি॥
শুনিলে সঙ্গীত ধনি মৃগৰ পৰাণ
নাচি উঠে যেনেকই; প্ৰাণ আশা এৰি
প্ৰাণ দিবলই আহে লৰালৰি কৰি
শত্ৰুৰ হাতত, আহা! মানুহৰো প্ৰাণ
শুনিলে তোমাৰ মাত, এৰে প্ৰাণ ভয়।
ঐশ্বৰ্য্য! তোমাৰ মাথোঁ কাষ পাবলই॥