এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
লোকলই বুলি, দেবি! যদি পাতে হুল,
নিজে তাতে মৰে ফুটি, সকলোৱে কয়,
আনে যি বোলক, কিন্তু মিছাও নহয়,
প্ৰমাণ নিজেই পালো, নাই তাত ভূল॥
লক্ষ্মণক, হায়! দেবি! স্বামীক তোমাৰ
অকালত ত্যাগ কৰি কৌশল জালত
কন্দুৱাব খুজিছিলো তোমাক শোকত
টোকাই দুয়ো চকুত চকুলো দুধাৰ॥
তোমাক কন্দুৱা আগে কিন্তু বিধতাই
স্নেহৰ ৰতন হৰি কন্দুৱালে মোক!
কল্পনাৰে-স’তে-অহা হৃদয়ৰ শোক
মূৰ্ত্তিমান হই দিলে কান্দোন ভবাই!!
তোমাক কন্দাওঁ বুলি নিজেই কান্দিলো;
লোকলই হুল পাতি, আপুনি পৰিলো॥
