এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(আমাৰ পঢ়াশলীয়া বন্ধু ৺কৃষ্ণচন্দ্ৰ নেওগে নিতান্ত পাড়িতাৱস্থাত বি, এ, পঢ়িবলৈ কলিকাতালৈ যাবলৈ যোজা কৰা শুনি, তেঁওলৈ এই কবিতাটি লিখিছিলো।)
অমূল্য যদিও অতি বিদ্যা মহাধন
প্ৰাণে স’তে কিন্তু হ’ব নোৱাৰে সমান;
এবাৰ হেৰালে, পুনু নাপায় পৰান,
হ’ব বিদ্যা উপাৰ্জ্জন থাকিলে জীৱন॥
পৰান থাকিলে, বন্ধু! গ’লেও সময়,
যদি কৰা চেষ্টা, হ’ব বিদ্যা উপাৰ্জ্জন;
গ’লে কাল পৰাণৰ, নোপোৱা জীৱন
অশেষ চেষ্টাতো পুনু, বান্ধৱ! নিশ্চয়॥
নালাগে বিদেশ যাব, বান্ধৱ-ৰতন!
কি কাজ বিদ্যাত যদি প্ৰাণত সংশয়?
(কেতিয়াবা,—হ’লে শোক দুখত মগন,
প্ৰাণত হেপাহ, হায়! যদিও নহয়)
তথাপি, জানিবা,—প্ৰাণ অমূল্য ৰতন,
ই ৰতনে স’তে বিদ্যা তুলনা নহয়॥
