“আজনবী”। সোমবাৰৰ দিনা এই দুখন চিৰিয়েল চাবৰ বাবে ঘৰৰ ওচৰৰ দাদা এজন, খুৰা আৰু ভাইটি দুটা আহে।
টি ভিত চিৰিয়েল কেইখন চোৱাৰ আগতে সদায় চুপতা চুপতি লগা হয়। চুপতা-চুপতিও আছিল ধেমেলীয়া।
টি. ভিটো মই থকা কোঠাটোতে থোৱা হৈছিল। মই থকা কোঠাটো সৰু হোৱাৰ বাবে মোৰ বিছনাখন, টি. ভি. টেবুলখন আৰু এখন বহা চকী আছিল। ক’বলৈ গ’লে তেতিয়ালৈ আমাৰ ঘৰত এখনেই চকী আছিল। সেই চকীখনতে ছিৰিয়েল আৰম্ভ হোৱাৰ আগতে কোনে প্ৰথমে আহি বহিব পাৰে, চকীখেলৰ দৰে প্ৰতিযোগিতা হৈছিল।
কেতিয়াবা যদি খুৰা আগতে আহি বহি থাকে, দাদাজনে আহি কয় এইখন মোৰ চকী। মই সদায় ইয়াতে বহোঁ। উঠ, মই বহিম।
খুৰাই কয়, মই আগতেই বহি আছোঁহি।
টি. ভিটো অনাৰ পিছত শুকুৰবাৰ আৰু শনিবাৰে বাহঁতৰ লগত প্ৰায়ে মোৰ চুপতা-চুপতি হৈছিল। প্ৰতিটো শুকুৰবাৰ শনিবাৰে হিন্দী চিনেমা টি.ভিত দিছিল। সিহঁতে ভাল চিনেমা থকা দিনা চাব বিচাৰে আৰু মই সিহঁতক চোৱাত সদায় আপত্তি কৰোঁ। সিহঁতে যেতিয়া মই অমান্তি হলেও চিনেমা চায়, তেতিয়া মই ৰাতি কান্দিবলৈ আৰম্ভ কৰোঁ।
মই সিহঁতক ৰাতি টি. ভি. চাবলৈ নিদিয়াৰ কাৰণো সৰু নাছিল। মোৰ ভৰি দুখন খোজবিহীন হোৱাৰ দিনাৰ পৰাই কঁকালৰ নিম্ন অংশ জুইত সুমুৱাই থোৱাৰ দৰে পুৰি থাকে। ব্যাখ্যাতীত। মই টোপনি গ'লেহে সেই জুইৰ পোৰণিৰ অসহনীয় যন্ত্ৰণাৰ পৰা মুক্তি পাওঁ। টোপনিও মোৰ খুব কমকৈ হয় আৰু যদি টোপনি গলে কোনোবাই সাৰ পোৱাই দিয়ে তেতিয়াতো পোৰণি দুগুন বাঢ়ি যায়।
সেই গতিকে মই সিহঁতক ভৰিৰ পোৰণিৰ দুৰ্বহ যন্ত্ৰণাৰ পৰা খন্তেক সময় পৰিত্ৰাণ পাবলৈ ৰাতি টি, ভি, চাবলৈ নিদিওঁ।
সিহঁতকেইটাই যেতিয়া মোৰ কান্দোন দেখি টি. ভি. বন্ধ কৰি বেজাৰমনে শুই থাকে, মোৰ নিজকে অপৰাধী আৰু স্বাৰ্থপৰৰ দৰে লাগিছিল।
৭৯
