এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[১৯]
পৰম অমূল্য গন্ধ উথলে সদায় ।
দশদিশ জুৰি তাৰ বায়ু বহি যায় ॥
ছয় ঋতু এককালে বসন্ত উদয় ।
ভ্ৰমৰে গুঞ্জৰে কুলি পঞ্চমে পূৰয়”।
[ গজেন্দ্ৰোপাধ্য
ক্ষীৰ সাগৰৰ মাজৰ এই ত্ৰিকুট পর্বতখন চাই আহি মন নাযায় নে? সেইদৰেঃ-
“শৰত কালৰ ৰাত্ৰি অতি বিতােপন।
ৰাসক্রীড়া কৰিতে কৃষ্ণৰ ভৈল মন ॥
ভৈলন্ত উদিত চন্দ্ৰ পূৰ্ব্ব দিশ হন্তে ।
কামতুৰা স্ত্ৰীৰ যেন সন্তাপ মার্জন্তে ॥
অখণ্ড মণ্ডল চন্দ্র দেখিলন্ত হৰি ।
কুঙ্কুমে অৰুণ লক্ষ্মী মুখ পদ্মসৰি ॥
বনকো দেখিল চন্দ্র ৰশ্মিয়ে ৰঞ্জিত।
সুস্বৰ মধুৰ কৰি হৰি গাইল গীত”। [ৰাসক্ৰীড়া
ইয়াৰ পাছত নগৰ এখনৰ বর্ণনালৈ মন কৰক :-
যিটো বিতােপন পুৰী দেখিলা সাক্ষাত ।
পৰম আনন্দে প্ৰৱেশিলা মথুৰাত ॥
স্ফটিকে গঠিত পুব দ্বাৰ নুহি খাট ।
লগায়াছে সুবৰ্ণৰ বৃহত কপাট ॥
হেমময় তােড়ণ চিৰণে অলঙ্কৃত ।
চতুৰ্ভিতি গড়থায় দেখি ভয়ে ভীত ॥
