এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৩
প্ৰথম বিৰচন
মুকুতিৰ অৰ্থে আন পন্থা আছে যত।
দেৱৰ বিঘিনি নষ্ট কৰয় সমস্ত॥
নাহি একো দোষ হৰি-ভকতি পন্থত।
জানিয়া ভকতি কৰিয়োক মাধৱত॥২০০॥
ভকতিৰ অৰ্থে আন নলাগে সাধন।
কৰা সুখে হৰি গুণ শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন॥
এতেকে কৃষ্ণৰ পাইবা পৰম প্ৰসাদ।
তৰিবা সংসাৰ একো নপাইবা প্ৰমাদ॥২০১॥
কহিলোহো যেন ইষ্ট সিদ্ধি ভকতৰ।
শুনিয়োক কথা এবে আত অনন্তৰ।
কদাচিতো অভকতে নপাৱে মুকুতি।
চমস বচনে লয়ো ইহাৰ যুগুতি॥২০২॥
কৃষ্ণৰ মুখত ভৈল বিপ্ৰ উতপন।
ক্ষত্ৰিসব বাহুত উৰুত বৈশ্যগণ॥
চৰণত হন্তে শূদ্ৰসব ভৈল জাত।
চাৰিয়ো জাতিৰ কৃষ্ণ জনক সাক্ষাত॥২০৩॥
হেনয় কৃষ্ণক যিটো নিজ পিতৃ বুলি।
নজানি নভজে কৃষ্ণদেৱক সমূলি॥
জানিও অবজ্ঞা কৰে সিটো মন্দমতি।
গুৰু-পিতৃ দ্ৰোহ পাপে যাইবে অধোগতি॥২০৪॥
নজানিসি যিটো জনে নভজে সাক্ষাত।
নুগুছে সংসাৰ তাৰ হোৱে অধঃপাত॥
