এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭
প্ৰথম বিৰচন
পদ
কপিল বদতি মাতৃ শুনা দেৱহুতি।
কদাচিতো অভকতে নপাৱে মুকুতি॥
মই পৰমাত্মা চৰাচৰ জগতৰ।
প্ৰধান পুৰুষ দুইৰো নিয়ন্তা ঈশ্বৰ॥৭২॥
ভকতি মুকুতি পদ দাতা মই দেৱ!
স্বতন্ত্ৰ ঈশ্বৰ মোত পৰে নাহি কেৱ॥
হেন মই মোকে ত্যজি আনক ভজয়!
নুগুচে তাহাৰ ঘোৰ সংসাৰৰ ভয়॥৭৩॥
জানি আন ত্যজি ভজনীয় মোৰ পাৱে।
পৰম শ্ৰদ্ধায়ে মাতৃ ভজা সৰ্ব্বভাৱে॥
মোৰ গুণ নামত কৰিয়ো মাত্ৰ ৰতি।
শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তনে অনায়াসে পাইবা গতি॥৭৪॥
কপিলৰ বচন সংহৰি এবে থওঁ।
এহি পৰমাৰ্থ সুনীতিৰ বাক্যে কওঁ॥
কৃষ্ণ বিনে নাহিকে আনত হন্তে গতি।
শিখাইলন্ত সুনীতি ধ্ৰুৱক প্ৰতি প্ৰতি॥৭৫॥
শুন পুত্ৰ ধ্ৰুৱ তই মোহোৰ বচন।
স্বতন্ত্ৰ ঈশ্বৰ যিটো দেৱ নাৰায়ণ॥
তাহান্তে শৰণ লৈয়া কৰিয়োক সেৱ।
ভকত বৎসল কৃষ্ণ দেৱতাৰো দেৱ॥৭৬॥
মুমুক্ষু সকলে কাল হন্তে হৈয়া ভয়।
যাৰ পাদপদ্মৰ পন্থক বিচাৰয়॥
