এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৮১
পঞ্চম বিৰচন
ভগৱন্ত বাক্যে লৈয়ো প্ৰমাণ নিশ্চয়।
উদ্ধৱক বোলন্ত শুনিয়ো মহাশয়॥৮৪৬॥
মোৰ গুণ নাম নাহি যিটো বচনত।
কেৱল সিসব বাক্য দুঃখসে সমস্ত॥
যেন দুঃখ পাৱে মাত্ৰ চাৰি বাঁজী গাই।
অসতী ভাৰ্য্যাত যেন একো সুখ নাই॥৮৪৭॥
দুঃখ মাত্ৰ ভুঞ্জে যাৰ দেহ পৰাধীন।
দুষ্ট পুত্ৰ স্নেহে যেন আপদৰ চিন॥
সদপাত্ৰ পায়া বিত্ত নকৰিল দান।
নাহি যেন দুঃখী সিটো ধনীৰ সমান॥৮৪৮॥
অসত কীৰ্ত্তিত যেন নাহি একো সুখ।
ইটো সবে অনন্তৰে যেন পাৱে দুঃখ॥
এহি মতে মই হীন যত বাক্যচয়।
তাক কহি দুঃখ মাত্ৰ ভুঞ্জিয়া ফুৰয়॥৮৪৯॥
মোৰ মহা মুখ্য কৰ্ম্ম সৃষ্টি স্থিতি লয়।
সিসব কথায় অতি পৱিত্ৰ কৰয়॥
ৰাম কৃষ্ণ আদি লীলা অৱতাৰ যত।
কৰি আছো কৰ্ম্মচয় প্ৰসিদ্ধ লোকত॥৮৫০॥
প্ৰেমৰ আস্পদ সিটো চৰিত্ৰ অমৃত।
চাণ্ডাল পৰ্য্যন্ত কৰে জগত পৱিত্ৰ।
যিটো বাক্য নাহি হেন কৰ্ম্ম সুনিৰ্ম্মল।
জানিবা উদ্ধৱ সিটো সকল নিষ্ফল॥৮৫১॥
