এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৫
চতুৰ্থ বিৰচন
সেহি কৰ্ম্মে বেদ বিহিত কৰ্ম্মক,
নিবৰ্ত্তাৱে সমুদায়॥৬৮০॥
হেনয় কৃষ্ণৰ, চৰণে যি সবে,
সেৱা মাত্ৰ বাঞ্ছা কৰে।
তাহান চৰিত্ৰ, অমৃতক মাত্ৰ,
শুনোক সিসব নৰে॥
এতেকে কৃষ্ণৰ, চৰণে হৈবেক,
পৰম শ্ৰেষ্ঠ ভকতি।
কথা শ্ৰৱণৰ, বিৰচন ভৈল,
এহি মানে সমাপতি॥৬৮১॥
নমো নমো কৃষ্ণ, প্ৰভু মহেশ্বৰ,
কৰা কৃপা কিছু মোক।
ভকত সঙ্গত, তযু কথামৃত,
শ্ৰৱণত ৰতি হোক॥
তোমাৰ চৰণে, কায় বাক্য মনে,
শৰণ লৈলো সম্প্ৰতি।
মই মূঢ় মতি, প্ৰণতি মিনতি,
নজানো স্তুতি ভকতি॥৬৮২॥
তুমিসি পৰম, প্ৰিয়তম আত্মা,
ইষ্টদেৱ গুৰু নিষ্ঠ।
তুমিসি সুহৃদ ,বান্ধৱ তোমাক,
নজানো মই পাপিষ্ঠ॥
ভঃ ৰঃ- ১০
