এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩৩
চতুৰ্থ বিৰচন
লাগিছো কৰিবে পান পৰম শ্ৰদ্ধায়।
জল মাত্ৰ ভোজন ত্যজিয়া সমুদায়॥
তথাপিতো পৰম দুঃসহ ক্ষুধা দুঃখে।
নকৰয় বাধা মোক আছো মহা সুখে॥৬২৮॥
নপাওঁ শুনিবাক হেন কৃষ্ণ-কথা যেৱে।
সদ্যে মোৰ শৰীৰ পড়িব প্ৰভু তেৱে॥
পৰীক্ষিত অনুভৱে কৰিলো বেকত।
নাহি অন্ত কথাৰ মহিমা আছে যত॥৬২৯॥
ইহাৰ ফলক কিবা বৰ্ণাইবো অধিক।
ভৈল যিটো জন অতি শ্ৰৱণ ৰসিক॥
মৰণতো হন্তে ভয় নোপজয় তাৰ।
পৰীক্ষিত প্ৰাৰ্থনে প্ৰমাণ লৈয়ো আৰ॥৬৩০॥
বোলন্ত শুনিয়ো বিপ্ৰসব আছা যত।
মাৱ গঙ্গাদেৱী সাক্ষী হৈবাহা সাম্প্ৰত॥
ঈশ্বৰ কৃষ্ণৰ যিটো অভয় চৰণ।
লৈলো সৰ্ব্বভাৱে হেৰা তাহাতে শৰণ॥৬৩১॥
বিপ্ৰ-শাপ-স্বৰূপ তক্ষক মায়াচয়।
দংশোক আমাক তাক নকৰোহো ভয়॥
মিলোক মোহোৰ মহা মৰণ সৰ্ব্বথা।
কিন্তু তুমি সবে মাত্ৰ কৈয়ো কৃষ্ণ-কথা॥৬৩২॥
কৃষ্ণেসে সুহৃদ আত্মা কৃষ্ণে ইষ্টদেৱ।
কৃষ্ণ বিনে মোহোৰ বান্ধৱ নাহি কেৱ॥
