এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩০
ভক্তি-ৰত্নাৱলী
কথাক শুনন্তে সবে সুখে লাগ পাৱে।
তাসম্বাৰ ৰাগ দ্বেষ নাহিকে স্বভাৱে॥৬১১॥
বুলিবা মুকুতি ফল যেবেসে শ্ৰৱণ।
ফল এড়ি কৰা কেন সাধনে যতন॥
শুনিয়োক ইহাৰ উত্তৰ কৃপাময়।
কেৱল মঙ্গল ৰূপ তযু গুণ চয়॥৬১২॥
মহন্তৰ সঙ্গে যিটো শুনে এক বাৰ।
নুহি পশু জানে যেৱে গুণক তাহাৰ॥
তবে কেন মতে আৰ ত্যজিবে কথাক।
পৰম শ্ৰদ্ধায়ে লক্ষ্মী বৰন্ত যাহাক॥৬১৩॥
সবে পুৰুষাৰ্থ সমাপতি হোৱে যাত।
জানি যশ মাত্ৰ লক্ষ্মী বৰন্ত সাক্ষাত॥
এতেকে মুকুতি এৰি খুজিলো শ্ৰৱণ।
থৈলো এহি মানে পৃথুৰাজাৰ বচন॥৬১৪॥
দেখাইলো শ্ৰৱণ-সুখ মোক্ষতো অধিক।
নোখোজে মুকুতি যিটো শ্ৰৱণ-ৰসিক॥
শ্ৰৱণৰ মহাসুখ মুকুতিত নাই।
মোক্ষ আদি কৰি সুখ শ্ৰৱণত পায়॥৬১৫॥
ভাগৱত শাস্ত্ৰৰ কহিলো তত্ত্ব মৰ্ম্ম।
বুলিবাহা ক্ষুধা আদি প্ৰাণীৰ স্বধৰ্ম্ম॥
বুলিলা কিমতে ভকতক নবাধয়।
যেবে বা ইসব ধৰ্ম্ম যাহাত থাকয়॥৬১৬॥
