এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৭
চতুৰ্থ বিৰচন
সমস্তে পাপত, পৱিত্ৰ হৈবেক,
চাহয় যাৰা সকল॥
হৰিৰ পৰম, নিৰ্ম্মল চৰিত্ৰ,
শুনোক মাত্ৰ সৰ্ব্বথা।
চতুঃ পাদ পূৰ্ণ, কলিৰ মলক,
হৰয় কৃষ্ণৰ কথা॥৫৪৭॥
শুনিয়োক এবে, দৃষ্টান্ত সহিতে,
কথাৰ কহো মহত্ত্ব।
কৰ্ণ ৰন্ধ্ৰে হৰি, হোৱন্ত প্ৰবেশ,
ভকতৰ হৃদয়ত॥
তথাতে থাকিয়া, বাসনা সহিতে,
হৰন্ত মল সকল।
যেন জল যত, শৰত কালত,
স্বভাবে হোৱে নিৰ্ম্মল॥৫৪৮॥
বাৰিষা কালৰ জলক নিৰ্ম্মল,
কৰিবে চাহে যি জন।
কোন দ্ৰব্য দিয়া, কেৱল কুম্ভৰ,
কৰয় মাত্ৰ শোধন॥
নদী পুখুৰীৰ, পানীক নিৰ্ম্মল,
কৰিতে নোহে শকত।
কলসৰো নষ্ট, নোহে সমুদায়,
পৰিয়া থাকে তলত॥৫৪৯॥
