ব্রহ্মবৈবর্ত পুৰাণ ৪১ ৯৮ দ্বাদু, তাদিত্য আৰু গন্ধবি অসয়। ইৰ আগত অপে সৰা যে নাচয। ৯৬ জীৱন্তে মুকৃত শুনি সাত বেয়। আৰ বৰুদ্ৰগন কিন্নৰ চলয় । ব্ৰহ্মতেছে সূণ্যসা কয়। সককে দেখিয়া সুৰ নাতি ভয়। ৯৭ চক তা স্বাসি সক্রে নি ভয় ।। দেৱতৰ সৈন্যযত পণক অসিলা । তাহাৰ দ্বিগুন সন্য মুক্ৰযে মা । খাৰ সাগৰৰ ওপৰে দৈত্য সৈ চয। ফুডয। মহিলা দে'থ মি৷ে মই। ভয। সৰোণৰ তটে পু। শ্রম " মিত। দেবতাৰ সেনা গন ভৈ। উপগত। ন্স। অনৰে সু দেব নাচ । দেখি বৃষ ২১ শিৱ মাশয়। শুণ ৮ ট্রিপ • স্ত্ৰ পৰিয়া সয়। ঘু চ মুণ্ডমাল। কাশ কৰয়।
- ৱ দেখিয়া সুত্রদের ভয় ভৈল।
৮ণ দূত পৰি প্ৰা কাৰ।। ১০০ মুক সম্বােধ শিৱে শুভাশীষ দিল।। যত্ন সিংহাসনে মুক্ৰে শিৱক বৈসাল। আত অনন্তৰে সুক্রে দথিলা হিত। যানে ব্রহ্মা তুমলি। ভু’ষত ' ১০ কৃতাঞ্জলি কৰি ক্রে প্রনাম কৰিল।। ৰ সিহাসনে সুক্রে তাঙ্কে। বসুৱাইল।। দুইনাে চৰণে সুক্রে প্রণাম কৰিলা। মহাভক্ত কৰি সুক্রে পুনু প্রমিলা। ১০২ উচিত কুশল প্রশ্ন মুক্রও ছিল। ‘ক আগত ব্রহ্মা বচন বুলি । ব্রহ্মা নিদিতি সুক্ৰ শুনা দ্বিজবৰ। ত্রিজগতে লজ্জা কৰে কৰ্ম্ম যে চন্দ্ৰৰ।। ১০৩ ইহা ত্রিজগতে কেন ক আছে কাৰ। বেদৰ বাহিৰ ভৈলা সিতো দুৰাচাৰ৷৷ স্নান কৰি গৃহে যাবে কৰিচন্ত মী। মহ। পতিব্রত। গুৰু পত্ন। তাৰ সতী। ১০৪ বলে কি চন্দ্ৰে তৰা তীক ৰিলা। ভোমাত ? {{সযা চান্দ্ৰ শৰনে পসিলা। সম্প্রতি দিওঁক ঋষ দেৱ সৈন্যগন । উদ্যমে হাসিছে কাপ কৰি এক মন। ১৫ মঞি শিব হাসি আছে। কাৰণ ইতাৰ । বন্দ ভবি। হেন মন্ত্র হলাৰ ।
- ব নিগদ শুনা শুক্ৰ দ্বিজবৰ।
চন্দ্রক তানিয়া দিয়া মে হোক সত্বৰ ৷ ১০৬ চন্দ্রক নানস যদি না মহাশয়। তোহোৰ কলা ণ মই গুচাইবে নিশ্চয়। মেহের নিগুলে অভি পাত চন্দ্রক। সংহনিবো পাপী মে সমস্ত দৈত্যক। ১০৭ মােৰ ৰোষে কোনে ৰাখিবেক দৈচয়। পশুপ ন অস্ত্রে সহাবে মহাশ । নী। ৰ মঞি য ৰপু দেৱতাৰ সংহনিলে শক্তি আছে কহিলে।ছে। সৰ। ১০৮ লিশ মোহোৰ হাংশ মুক্র মহাশয়। অ'ৰা মেহেৰি গুৰু জানিবা নিশ্চয় ॥ সমন্ধত গুৰু পুত্র জানা মহাশয়। গুৰু পুত্রে গুৰু হোৱে জানিবা নিশ্চয় । ১০৯ মহাতেজ বৃহস্পতি মহাশয় । ভস্ম কৰিক পৰে চন্দ্ৰক নিশ্চয় | প্রিয় শিস্য গুনে সুত্র জানা মাশয় । মহন্ত কৃপালু গুৰু ভ ম নকৰয় । পুঝে উতগ'ৰ ভাৰ্যা,গুৰু মহাশয়। সন্তী পতিব্রত। নাৰী হৰিয়া আয়। তান পতি উতন্থেও শাপ ন্তি। তোৰ প্ৰতিব্ৰতা ভ'ৰ্য্যা আনে হৰিব। ১১১ মোৰ গুৰুপুত্র পত্নী তাৰ আনি দিয়ে। ভাতৃ ভ'ৰ্যা অপহাৰী বৈৰীক দেখায়েশ
