এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫
বৈষ্ণৱী-কীৰ্ত্তন
মোৰ প্ৰাণধন সুচান্দ বয়ন
গাৱ চালি তেজ নিন্দ।
সৰ্ব্ব পুৰুষৰ শিৰৰ ভূষণ
তুমি সে বাপু গোবিন্দ॥
মোৰ পুত্ৰ বুলি যশোৱা গোৱালী
বুকে বান্ধি কোলে লৈলা।
বয়নে চুম্বন কৰি ঘনে ঘন
আনন্দে মগন ভৈলা॥
সিদ্ধ মুনিগণে চিন্তিয়া নপাৱে
সো হৰি যশোৱা কোলে।
ত্ৰিজগত পতি ভকতি মিলিল
মূৰুষ মাধৱে বোলে॥
⸻
ৰাগ শ্যাম।
পৰভাতে শ্যাম কানু ধেনু লৈয়া সঙ্গে।
বংশীৰ নিস্বানে বৃন্দাবনে চলে ৰঙ্গে॥
জগতৰ গুৰু হৰি কাচি গোপ কাচে।
আভীৰ বালক বেঢ়ি চলে আগে পাছে॥
শিকা বান্ধি চালি কান্ধে লৈয়া দধি-ভাত।
মাথায়ে চান্দনি জৰী সাজে জগন্নাথ॥
বাম কাষে শিঙা বেত নেত কৰু চেলী।
বহু ৰসে লাসে বেশে চলে কৰি ফেলি॥
-৪
