এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ১২ ]
অনন্তৰে উত্তৰাই, সভক্তি অম্ভৰে কয়,
শুনিয়োক প্ৰভু দেৱ হৰি।
তুলসী মালাক পিন্ধি, গৰুড়ত আৰোহিয়া,
ইন্দীবৰ-জ্যোতি-ৰূপ ধৰি।
সদা যেন মোৰ আগে, দিয়া প্ৰভু দৰশন,
এহি ভিক্ষা কৰিলোঁহো দাসী।
পূৰাবা পূৰাবা নাথ, আতুৰাৰ অভিলাষ,
প্ৰভু তযু স্বৰূপ প্ৰকাশি॥৩৯
কৃতবৰ্ম্মা বীৰবৰে, প্ৰণামিলে এহি দৰে,
শুনিয়োক দেৱ দেৱ হৰি।
সংসাৰ-সাগৰ ঘোৰে, উদ্ধাৰা উদ্ধাৰা মোৰ,
সেবিলোঁহো চৰণত ধৰি॥
এহি মতে সমজ্যাৰ, স্তুতি যেবে ভৈল ওৰ,
শ্ৰীকৃষ্ণে দিলেক সমিধান।
কৃষ্ণ কৃষ্ণ বুলি যিটো, ডাকে মোক নিতে নিতে,
তাৰ ৰক্ষা হয় কেনে জান॥৪০
অগাধ জলক ভেদি, স্বভাবে পদুম ফুল
উপৰে উঠয় যেহি মত।
সংসাৰীকো জানা তেনে, নৰকৰ হন্তে মই,
সাদৰে উদ্ধাৰোঁ সেহি মত॥
