এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ১০ ]
ছবি
যিটো মহা অভিমানী, কুৰু কুলে অগ্ৰ গণি
হেন দুৰ্য্যোধন বীৰবৰে।
গলে বস্ত্ৰ দিয়া আহি, যথা কৃষ্ণ গুণমনি,
দণ্ডৱতে এহি স্তুতি কৰে॥
ধৰ্ম্ম বুলি জানোঁ যাক, কদাপি নাচৰোঁ তাক,
নিবৃত্ত নহওঁ অধৰ্ম্মত।
হৃদিগত আছাঁ তুমি, যেন কৰাবাহা স্বামী,
মোৰ কাৰ্য্য হব সেহি মত॥৩৪
তাত পাচে দুঃশাসনে, স্তুতি কৰে এক মনে,
যাৰ জ্ঞান হৃদয়-ৰতনে।
তাৰ হয় সৰ্ব্বলাভ, জয় তাৰ ক্ষিতি-মাজ,
পৰাজয় নোহে কাৰো সনে॥
শুক্ল বস্ত্ৰে শোভাকৰ, শশী সম বৰ্ণ যাৰ,
চাৰি ভুজে কৰয় প্ৰকাশ।
প্ৰসন্ন বদন কৃষ্ণে, ধ্যান কৰে যিটোজনে,
সৰ্ব্ব বিঘ্নি হোৱয় বিনাশ॥৩৫
মদ্ৰ পতি, শল্য ৰাজে, হেন স্তুতি সভা মাজে
কৰিলেক শ্ৰীকৃষ্ণৰ পদে।
হেন জানি সব নৰ, নাম স্মৰাঁ শ্ৰীকৃষ্ণৰ,
নমজিবা বিষয়ৰ মদে॥
