সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:বৈদেহী-বিচ্ছেদ.djvu/৭৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭০
বৈদেহী-বিচ্ছেদ ৷


(হনুমানৰ প্ৰস্থান, ইত্যৱসৰে সুগ্ৰীৱৰ সিংহনাদ আৰু সৈন্যৰ ৰণ বাদ্য ধ্বনি)

(সুগ্ৰীৱৰ সিংহনাদ।)

ক’ত ৰঘুকুল অৰি, ভীৰু পলাতক!
আহ, আহ, ৰণক্ষেত্ৰে, অশ্বসমে।
অতীতৰ অনুতাপ কৰ,
ক্ষমা মাগি দয়ালু ৰাঘৱ পদে।
 ( লৱকুশৰ প্ৰবেশ। )

লৱ—ভাই কুশি, এই বাৰ চা। হে প্ৰভু! গোটইখন ভৰি

আহিছে।

( লৱ আরু কুশৰ সশস্ত্ৰে গীত। )

জলধি সদৃশ হেৰা, হে নয়নে;
হেৰা হেৰা বিশ্ববাসী, হেৰা সঘনে।
ৰাক্ষস বানৰ নৰ, ঘোৰা হাতী ৰথে,
পদাতিৰ পদভৰে বসুমতী ত্ৰাসে।

কুশ—অ, ককাইদেউ, সৌৱা দেখোঁ কোনোবাই আমাৰ ঘোৰা

মোকোলাইছে গৈ।

লৱ—আহ, আহ, আহ।  ( লৰালৰিকৈ নিষ্ক্ৰমণ)

(হনুৰ প্ৰবেশ।)

হনু—প্ৰভু!( হেঁফাই ফোপাই) ক'ৰবাৰ ল'ৰা এহাল গৈ ঘোৰা

মোকোলাবলৈ নিষেধ কৰিলে। যদি প্ৰভুৰ আদেশ হয়,
তেন্তে মোৰ লগত যোৱা কেইজনক বলেৰে মোকো-
লাই আনিবলৈ কৈ দিওঁ।