বৈদেহী-বিচ্ছেদ। নতু গাণ্ডীৱকে সাৰ কৰে, প্ৰলয়ৰ অস্ত্ৰ গুণে ধৰে, নাশি যমুমতী শান্ত্বনা দিওঁ মনত। বিভীষণ আৰু হনুমন্তৰ প্ৰবেশ) বিভীষণ—প্ৰভু! সকলো সম্বাদ পালো। কি কৰিব, বিধি বাদী হলে আৰু তাৰ ঔষধ নাই। কিন্তু এই বাবেই ইমান বেছিকৈ চিন্তা কৰা আপোনাৰ উচিৎ কাৰ্য হোৱা নাই। শত্ৰুক প্ৰান্তেও দমন কৰা ক্ষত্ৰিয়ৰ কাৰ্য। এতিয়া আপোনাৰ কৰ্তব্য, অতি শীঘ্ৰে ভ্ৰাতৃহন্তাক সমুচিত দণ্ড দিয়া। ভযথাৰ্থ কথা মহাৰাজ! আপুনি হেন মহা পুৰুযে কি কৰ্তব্যত পাছ ভৰি কৰা উচিত? কাৰ্য্যত এবাৰ হাত দি পুনৰ এৰাটো অতি সামান্য মানুহৰ কাৰ্য্য। অশ্বমেধ যজ্ঞ সমাপন হব নোৱাৰিলে যে সূৰ্য্যবংশত চিৰ কাললৈ এটা অখ্যাতি থাকিব। ৰাম –সটা কথা; কিন্তু মনেকি মানে? ভ্ৰাতৃস্নেহ সংসাৰত অতি বলবান। যেতিয়া শুনিলো মই, চেনেহৰ ভ্ৰাতৃত্ৰয় নিধন ৰণত; কত যে ভাবিলোঁ মই থিৰ হম বুলি, খিৰ হব নোৱাৰিলো, আকাশী বৰগ ভাগি পৰিল মূৰত।
