এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৫
বৈদেহী-বিচ্ছেদ।
লক্ষ্মণ-(থৰক্বৰককৈ) ধিক, ধিক, ধিক লক্ষ্মণৰ নিষ্ঠুৰ হৃদয়!
প্ৰতিকাৰ কৰ নিজে শতধা বিদীৰ্ণ হৈ।
উপমাবিহীন সতী
বিদেহ দুহিতা,
অযোধ্যাৰ পটশ্বৰী,
হায়! কেনেকৈ থাকিব বনত।
কোন সতে এৰি যাওঁ মই!
ৰজাৰ আদেশ।
অৱশ্যে পালন মই কৰিব লাগিব।
বৌদেউ! নাকান্দিব আৰু হিয়া মোৰ ফাটি যায়।
বিলাপ।
হিয়া মোৰ ফাটি যায়, হিয়া মোৰ ফাটি যায়,
হিয়া মোৰ ফাটি যায়।
(মা) চৰণ দুখানি চাওঁ, শোকবহ্নি নুমুৱাওঁ,
নমিলে যি পাদপদ্মে পৰাণ জুৰায়।
কাতৰে মিনতি কৰোঁ, চৰণ দুখানি ধৰোঁ,
অধম লক্ষ্মণে এবে মাগিলোঁ বিদায়।
(চকুৰ পানী মচি মচি সীতাৰ ফালে উভতি উভতি চাই
অযোধ্যাভিমুখে ধীৰে পাদ বিক্ষেপ পূৰ্ব্বক প্ৰস্থান।)
⸻
