পৃষ্ঠা:বৈদেহী-বিচ্ছেদ.djvu/৩২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৬
বৈদেহী-বিচ্ছেদ


কিন্তু শান্তি কত?
আজি মোৰ যাবলৈ ঠাই নাই।
যাওঁ নতু
জানকীৰ কাষলৈ;
এবাৰ স্নেহভৰা মুখে
কথা দুটি কৈ,
হেপাহ পলাওঁ।
ঘোৰ প্ৰতাৰণা!
ঘোৰ প্ৰতাৰণা!!
মোৰ চেনেহুৱা মাত পাই,
কত স্নেহ-ৰস ঢালি দিব তেওঁ।
লেন ধৰি কত কথা ক’ব।
আকৌ মোৰ হৃদয় ৰাজ্যৰ ৰাণী হব।
মিচিকীয়া হাঁহিটি মাৰিব,
থুতৰিত ধৰি সাদৰ লগাব।
কাক?
ঘোৰ প্ৰতাৰক শ্ৰীৰামচন্দ্ৰক।
হায়!
বনৰীয়া আজলী হৰিণটিয়ে
কি বুজে ব্যাধৰ কেনে
শিলেৰে গঠিত হিয়া!
দুৰাচাৰ দুৰাচাৰ ৰাম!
পৰিহৰ প্ৰতাৰণা।