পৃষ্ঠা:বৈদেহী-বিচ্ছেদ.djvu/১৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১১
বৈদেহী-বিচ্ছেদ।

জানকী৷-নাথ! কিয় খঙ, কৰি,
নমতা নোবোলা কৈ,
এৰি যাব খোজে
দাসীক ই অৰণ্যত?
(ভৰিত ধৰি) যদি কিবা অপৰাধ,
জ্ঞানে বা অজ্ঞানে,
কৰিছোঁ হে জগন্নাথ!
আপোনাৰ দয়ালু নামৰ ৰস,
শুদ্ধ হিয়া-ঘটে ভৰি,
সুধাপূৰ্ণ বাসনা আমৰ পাতে,
শান্তি কৰি মোক পবিত্ৰা কৰোক।
(নেপথ্যে দুৰ্ম্মুখ) মহাৰাজ!
ভ্ৰমি কাননে পৰ্ব্বতে নগৰে প্ৰান্তৰে,
দাস উপনীত অন্তঃপুৰে।
কামনা, দশন চৰণ।
ৰাম।-( উদ্বিগ্ন চিতেৰে) দুৰ্ম্মুখ।
তিলেক অপেক্ষা কৰা।
হায়! কি বাৰ্ত্তা অনিলে আজি
দুৰ্ম্মুখ দুৰ্ম্মখে?
এয়েইনে মহাকাল?
এয়েইনে কালগ্ৰাস।
আজি ৰাম দেহ-তৰী,
ঘোৰ শ্ৰোতঙ্গতী মাজে,