সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:বেজবৰুৱা বংশাৱলী.djvu/৪৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৩
বেজবৰুৱা বংশাৱলী


মহাব্ৰহ্মনিষ্ঠ সাধু বাহাত হৰিষি।
হৰিক উপাসি থাকে ভক্তিক প্ৰকাশি॥
সিটো স্থানে ছোট হন্তে থাকি আতিশয়।
গুণ শিকিবাৰ বাকী নবহিল তয়॥
মহা অগ্ৰগণ্য সাধু ভৈলন্ত বিশিষ্ট।
সৰ্ব্বলোকে কহে গুণগণ যে গৰীষ্ঠ॥
অভি যে গায়ন নাম ভৈলন্ত প্ৰখ্যাতি।
প্ৰাণ ছাৰি লভিলন্ত গুৰুৰ সঙ্গতি॥
বাহফলা ডেকাৰ পুত্ৰ ভৱাই পৰমানন্দ।
ভৱাই পুত্ৰ পেলন উপাধ্যায় যে অখণ্ড॥
তান তিন পুত্ৰ হৈয়া আছয় সম্প্ৰতি।
ভূবন যে ভৱনাথ সৰুৰাম আতি॥
যিটো সৰুৰাম মহাকাৰ্য্যত কুশল।
গুৰু ভক্ত সঙ্গে দেউৰি হৈয়াছে বিপুল॥
পৰমানন্দৰ পুত্ৰ আপইতা হৃদিয়া।
হৃদিয়াৰ কোনো সন্তানাদি নাইকিয়া॥
আপইতা ডেকাৰ ভৈল পুত্ৰ তিনি গুটি।
বাঞ্চা ত্ৰাহিৰাম দুই আছয় সম্প্ৰতি॥
আবে জোলখোৱা ডেকা কথাক উচ্চৰি।
কহিবোঁ সংক্ষেপে মই শ্ৰুতৰূপে স্মৰি॥
সিটো শ্ৰেষ্ঠজন পুত্ৰ জানহো পঞ্চম।
হৰিকান্ত ৰাম ৰূপাই কৃষ্ণ শিৱৰাম॥