পৃষ্ঠা:বিৰাট পৰ্ব্ব.djvu/৩৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৭
বিৰাট পৰ্ব্ব

তাসম্বাৰ ৰূপ দেখি থাকি থাকি চাই।
ৰূপ দেখি সূৰ্য্যোৰথ বাঢ়িয়া নাযাই॥২৫৬
প্ৰত্যেকত কৰি প্ৰত্যেকৰ তেজ বলে।
তাসম্বাত কৰিয়া তোৰেসে ৰূপ জলে ॥২৫৭
সত্যভামা প্ৰমুক্ষে কৃষ্ণৰ যত নাৰী।
তাসম্বাৰ গুণনাম বৰ্ণাইতে নাপাৰি॥২৫৮
কৃষ্ণৰ পত্নীৰ কথা কহিবও কিক
কিবা তাসম্বাৰ সম তুমিবা অধিক॥২৫৯
সবাতো অধিক ৰূপে পাঞ্চাল নন্দিনী।
কমল বদনী সুশোভনী মধ্যাঙ্গিনী॥২৬০
নক্ষত্ৰৰ মাজে যেন জলে চন্দ্ৰ কলা।
তেহো নোহে তোতোধিক সুকুমাৰি বালা॥২৬১
যেনে মুঢ় নৰে মধুলোভে উঠে গাছে।
মধুকো নাপাৱৈ পৰি আসি মৰে পাছে॥২৬২
শিল্পী কৰ্ম্ম আসে মঞি বাসা দিবো তোক।
বাসা পাইয়া মাৱ যোনো উচাদশ মোক॥২৬৩
তোমাৰ কটাক্ষ দৃষ্টি পৰে যাৰ গাৱে।
কাম শৰে থাকিবেক বিহ্বল স্বভাবে॥২৬৪
নৃপতি তোমাক দেখিবেক নিতেনিত।
স্বতন্ত্ৰ নৃপতি কেনে ধৰিবন্ত চিত্ত॥২৬৫