এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৮ বীৰ নাৰী
⸺⸺⸺⸺⸺⸺⸺⸺⸺⸺
উঠিল চকুত ভাহি মৰণৰ ছায়া।
মৃত্যু-গৰাহৰ পৰা সাৰিবৰ বাবে
উঠিল উদ্ভ্ৰান্ত হ’ই ভাবি ভাবি ৰজা;
সপেনে দিঠকে দেখে শত্ৰু-আগমন
উন্মুক্ত কৃপাণ লই ৰাঙলী হাতত।
এদিন হঠাতে তেওঁ ভাবোঁতে ভাবোঁতে
পালে পথ মৰণক জয় কৰিবৰ।
অকলে ৰজাই ক’লে—“আৰু ভয় নাই,
আছে ৰাজপাট-যোগ্য যিমানে কোৱঁৰ
সকলোকে কৰিম অযোগ্য, বধ কৰি,
নতু কৰি অঙ্গক্ষত।” সিদিনাৰে পৰা
চুলিক্ ফা ৰজাই ধৰিলে ৰুদ্ৰৰ মূৰ্ত্তি,
দয়া-মমতাৰ বান্ধ দিলে দলিয়াই;
ৰাজধানী গড়গাওঁ তুলিলে কঁপাই
কাণ কাটি, নাক কাটি, গোপনে বিনাশি,
সকলো কোৱঁৰ কৰি অযোগ্য পাটৰ।
ৰজাৰ, ফান্দৰ পৰা এটিও কোৱঁৰ
নোৱাৰিলে সাৰি যাব গদাৰ বাহিৰে৷
মহাবীৰ গদাপাণি গোবৰ-তনয়
তুংখুঙীয়া ফৈদৰ সুযোগ্য কোৱঁৰ,
মহাসতী জয়মতী কুৱঁৰীৰ স্বামী;
বাহুবলী, অভিমানী, নিৰ্ভীক যুঁজাৰু।
