এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(২৮)
কতো দিনা যাই, দণ্ডুকা বনত
সীতাক নিলেক হৰি।
অনেক আপদ, মিলিলেক আসি
লঙ্কা যে বৰ নগৰী॥
শুনা নৰ নাৰী, এক চিত্ত কৰি
পাছে যেন কথা ভৈলা।
বাৰাহ নন্দিনী, বত্ৰিশ লক্ষণী
বিশ্বকৰ্ম্মে লৈয়া গৈলা॥
আপোন ঘৰক, লাগি মুনিৰাজ
আনিলে দৈবজ্ঞো মাতি।
পাছে গ্ৰহ বিপ্ৰে, পুথি পাঁজি মেলি
চালে মন থিৰ কৰি॥
শাস্ত্ৰ গণি পঢ়ি, দৈবজ্ঞ থৈলন্ত
শ্ৰেষ্ঠ নাম উচ্চৈ শ্বৰী।
এহি মতে দেবী, বিশ্বকৰ্ম্ম কাৰে
বাঢ়ন্ত পৰম শান্তী॥
জল মল কৰে, মকৰে কুণ্ডল
শিৰত কিৰিটী কান্তি।
নাসা তিল ফুল, অধৰে ৰাতুল
দন্ত মুকুতাৰ পান্তি॥
স্বভাৱতো হেন, দেবী বিতোপন
সৰ্ব্ব সুলক্ষণী শান্তী।
