এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
[ ৮৪ ]
সুধা-ৰসত পান্থৰ শৰীৰ ডুবি গল। অন্তৰ-আত্মাৰে সৈতে শৰীৰ শান্তিৰ আনন্দত হৰ্ষিত হৈ উঠিল। পান্থই সুধিলে— “প্ৰভু, তুমি কোন? তুমিও বা ইবিলাকৰ দৰে ফাকি দিছা?”
গম্ভীৰ উত্তৰ ওলাল “ভয় নাই ভয় নাই, মই তুমি। মোৰ বচনত আস্থা স্থাপন কৰা। যতে আছা ততে বিশ্ৰাম ততে শান্তি।”
এনেতে স্বৰ্গ-মৰ্ত্য-আকাশ বিকসিত কৰি বচন ওলাল, পান্থই গম্ভীৰ বচন শুনিলে,—
যৎ কৰোষি যদশ্নাসি যজ্জুহোষি দদাসি যৎ।
যত্তপস্যসি কৌন্তেয় তৎ কুৰুষ মদৰ্পণম্।
শুভাশুভফলৈৰেবং মোক্ষ্যসে কৰ্মবন্ধনৈঃ।
সন্ন্যাস-যোগ-যুক্তাত্মা বিমুক্তো মামুপৈষ্যসি”।
গীতা-৯-২৭। ২৮
