ৰাহী। [২ বা, ১১৭ গা। এতিয়াও দেখিছো, যে শামীয়া ভাষাৰ খৰিয়ালখন বিদ্যানিধি মহাশয়ৰে সৈতে বিমান পৰি আহিয়ে সিমান সেও জামাৰৰ আঁতৰি গৈ মৃন্ময়ী-পঞ্চাননতলাৰ গলিৰ মুৰ অৰ্থাৎ “সী” পাইছে গৈ; আৰু অলপতে তেওঁ নিজানি হংকৰ মাহেকীয়া কাফত প্ৰবন্ধ লেখি আমালৈ ডাকত দি দুৰ্বোৰ বিপৰ সূত্ৰপাত কৰি। ৰাসী কাকতৰ আমি গ্ৰাহক নহওঁ, গতিকে তাত তেওঁ কি লেখিছিল ইমান দিন দেখা নাছিলে।। সিদিন। বা এনে বহাগ আৰু আহাৰৰ প্ৰবাসী দুখন আমালৈ পঠিয়াই দি বিদ্যা- নিধিৰ প্ৰবন্ধৰ বিষয়ে আমাৰ কি কবলৈ আছে খোদাত হে, মন নথকাতো, আমি জানি আষাৰচেৰেক কথা কব লগীয়াত পৰিলোঁ। | বহাগৰ সংখ্যাত বিন্যানিখিয়ে আসামী ভাষা প্ৰাচীন আৰু অহাৰৰ সংখ্যাত “আসামী ভাষা নবীন”ৰ ওপৰত প্ৰাচীন-নবীন বিধৰ মন্তব্য প্ৰকাশ কৰিছে। বিদ্যানিখিয়ে কটক অধ্যাপকৰ কাম কৰে সেইদেখি ব্যাকৰণ ঘোলালি ছাতক নিস্ত, তিন্ত, সুৰ, ফুল আদি শিকোৱাতেওঁৰ অভ্যাস আছে; গতিকে তেওঁ প্ৰবন্ধ লেখিবলৈ গলেই তেওঁৰ থুনপাকৰপৰা সেইবোৰ সৰু সৰ সৰু, কৰে ওলায়। কলিকতাৰ “সাহিত্য পৰিং পত্ৰিকাতো" তেওঁ তাকে কৰা দেখি- দুলে, শৰীভো তাকে কৰা দেখিছিলো, আৰু প্ৰবাসীতো তাকে কৰা দেখি ঘা। পুং-ঠুংলিং-ফুট অৰ টুল তৰোৱাল লৈ তেওঁ সতে ভাষৰ "কিল্লা ফতে" কৰিবলৈ যায়; আৰু তেওঁ সেই অস্ত্ৰ হাতত লৈ আজি এবছৰ মানৰপৰা ৰিলা কাৰফেয়াৰ” (gueirrita watfare) কৰি অসমীয়া ভাষাৰ কিকে। “ফতে” কৰিবলৈ নথৈ পুৰুষ কৰিব লাগিছে। এই দেখিতে সুৰৰ শ্ৰীযুত ভুবনচন্দ্ৰ বৰুৱাই মৃন্ময়ী লেখিছিল :- 'বি'নিধি নহেৰে প্ৰবন্ধু আদ্যোপান্ত পাঠ কৰিয়া কিছুই বুঝিতে পাৰিলাম না। অবৰ পহিলাম। কথা চেষ্ট।। প্ৰবন্ধ বিশুৰ সং, আং, বাং, ও, আ, ক, ক্ৰিয়া আছে। তু ভিতি বিশ্বৰ আছে। চাটগাঁ, পাড়া আছে। আৰও কত কি। আমি পুৰৰ চেষ্টা ও প্ৰানি সব গুলিয়ে যায়। | "সব fা মনে পশিল গকিতে পড়িতে হইয়াছিল। পিতৃ, বাপিয়া, |ং পা, লেং পেটা, ফজ, ইত্যাদি ইসি। | ‘অৰও পজিছিলাম—A comparison of &anukrit with English will show that in addition to this reanblance between separate words, the two han-
পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৯৪৪
অৱয়ব