হা, ১৩৩1] তোকে বকা। জেতু।—“বুজিছো, মোৰ যোগায়ে হাড়-মৃৰ গতি দুকৈ পঢ়িছে যেখি মহাৰাণীয়ে তাক বকা পাতিছে। বোলে, শোৰ এই গোলো মুখমেৰেই তোমাক কওঁ.দেখি খাবি, মোৰ জোকোইক মহাৰাণীয়ে অনুচুপ নাপাতিও মেৰে। হও, হও, যেৰ ৰোপাৰে সাত শহুৰ মূৰত আই সি চুপ শামিম এটাইবোৰ হওক। এই দিনে গোসাই এটি আছে, সেই দেখি ৰ ভাল হৈছে। তাৰ হকে আৰাৰ আত্মা বৰষ্ট ম লালশাৰ এণি খোৱাৰলৈকোআপ কৰি থৈছে।” গোই।-“তই লো এই কি বল। মহাৰাণী ফাৰু ৰা পাতিছে বুশি ভোক কোলে কলে? তোৰ পুতেৰ ৰে আপোনাজপুলি বকৱা হৈছে, আৰু মোকো সি ৰৱ পাতিছে। তাৰ আগৰ নামটো ছেলে দেয়া, সেইদেখি সি সেইটো মাই কিবা ভোকই হৈ। মোৰ হেনো সি কিবা চৰিত্ৰ লেখাই, সেইদেখি মোৰ নামটোও পলাই মোক গোৱেশৰ বৰুৱা পাতিছে। ওই নো কাশখাৰ আঁহৰখা নুবুজাকৈ কি কৰ পিছ?” এনেতে গোন্ধাইৰ ঘৰৰ আগদি বগীৰাম জাকৰাৰু ৰাখক। বগীৰামক দেখি গোয়ে মাত লগালে,'ভাকৰাৰু ডাঙৰীয়া! ডাকবাবু ভাঙৰীয়া! ভোকৰ লোকলৈ যাব লাগিয়ে? এইপিনে এক ফটো, তামোললি এখনকে খাই যাওকহি"। এই কা শুনি বগীৰম আছি তেওঁলোকৰ ওচৰতে হিৰত, জেতুকীয়ে লৰালৰিকৈ তামোলৰ বঁটালে উলিয়াই আনি তায়েন কাটিবলৈ লাগিল। গোন্ধাই।—“বোলল ডাক বাবু ডাঙৰীয়া, আমাৰ কলিতা লৰাটোৰপৰা এই চিঠিখৰ আহিছে আমাৰ খাই এৰাৰ পি কৰি চিঠিখন পড়ি নাই লিচোন।” এই বুলি চিঠিখন গোয়ে গীৰামৰ হাত যি গীৰৰে তাৰকৈ শক্তি পঢ়িবলৈ ধৰিলে - আই ডি ফাদ | ‘আমি তোমালৈ যি কৰা নেৰি, মই অপু hope) কৰে। তুমি আৰ যোগ কৰি আৰি এৰাৰ লগীয়া ক ম কলিলৈ আহিলোঁ। কিন্তু আহি মোৰ মঞ্চ এস কথাই কৈল-কাল গাই আমি। সম্প্ৰতি কাৰ এটা নীল নি। আৰ যে মোৰ নাগ
