বাঁহী। [২য় খছ, ১ম সংখ্যা দীনেশচন লেনে ভকৰ পুৰি শতি আপ্যায়িত হৈ নিজৰ কিতাপত ভাৰ বিষয়ে একলা লেখি বা তা আৰু সাহিত্যৰ প্ৰাচীনত্ব প্ৰতিদান কৰিছে। ই ত এক প্ৰকাৰে আনৰ হে কথা; কিননা, অসমীয়া ভাষা আৰু সাহিত্যৰ ইয়াৰ স্বাৰাই গৌৰৱ হে বাঢ়িছে বুলি ধৰিব লাগে। মোৰ পোৰ ধাশ দেখি যদি পোকে মোহিত হৈ তাৰু নিজৰ যেন ভাবে তেন্তে তা যহ মাটিত শবলৈ নটা হয়। এ নিয়ে তো নিজ পোৰ। দেখেই, লোকে দেখলে হে দেখা। অসমীয়া ভাষা আৰু সাহিত্যৰ তেনে কুৱাই যহৰ গৱস্থা হৈছে। | ‘ীনে বাৰুৱে তেওঁৰ কিতাপত ডাক ও নাৰ বন" অধ্যায় লেখিছে, “এই সকল বন চনৰ সময় বুয়েৰ প্ৰস্তাব দেশ হইতে উৎপাটিত হইয়াছিল বসিয়া বোধ হয় না। ইহাতে পুকৰিণীখনৰ, বন্ধুলি- শূণ, গোপণ ইত্যাদি সাধাৰণৰ উপকাৰনক ধৰ্ম যে বিশাপাশিনী, তাহা অনেকৰাৰ নিৰ্দ্ধাৰিত হইয়াছে; কিন্তু একটিবাৰও হৰি কি অ পেষতাৰ নাম লইবাৰ গৃহস্থকে পালন কৰতে যান কৰা হয় নাই। "না বলে প্ৰচলন অত্যন্ত বি, এই কলমে তাদেৰ ভাষা ক্ৰমশ সং হইয়া গিয়াছে, কি ভাবে বচন ততদূৰ প্ৰচাৰিত হয় নাই, এই সে তাৰ এচীনা অনেকাংশে বা কৰিছে।"ডাক নাম নৈক গোপ “ভাকে বচন প্ৰণয়ন কৰিয়াছেন বলিয়া কথিত আছে। যে বংশে সয়ং শ্ৰীকৃষ্ণেৰ শীলাব হইয়াছিল, সেই বলে বলে সক্ৰেতিল, -ভাকে জন্ম কল্পনা কৰা কিছু অনুচিত হয় নাই, তবে মিহিৰে পত্নী উজ্জয়িনীৰ ভাৰ। হাড়িয়া বাঙ্গালায় নীতি ও জ্যোতিৰতত্ব সঙ্কলন কৰিতে- ছেন, ও কল্পনাৰ দৌড় আৰ একটু বেশী।•••••"বোধহয় বঙ্গভাষা - ণে এই গুলি প্ৰচেষ্টা। ভাষা ও ভাব দৃষ্টে বোধ হয় ৮০-১২০০ খৃঃ অব্দেৰ মধ্যে এই সকল চল ৰচিত হইয়াছিল।":"কালিদাস ও গোপাল তাড় যেমন বঙ্গীয় ৰসিকতা একচেটিয়া কৰি ৰাখিয়াছেন, বঙ্গদেশে প সেকালে ডাক ও না নামধেয় এত কিম্বা কলিত ব্যক্তি- হয় একাধিক স্থাপন কৰিয়াছিলেন।"- “না ও ডাকেৰ বচন দুইপ লাশী। থনা কৰু ও গ্ৰহাচাৰ্যেৰ নজি। কেৰ বচনে জ্যোতি
পৃষ্ঠা:বাঁহী প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় বছৰ.pdf/৪৫৮
অৱয়ব