সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:বড় গীত.pdf/১৪৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

থাকান্ত ঈশ্বৰ যি (Gb-) ঈশ্বৰ পৰা কৃষ্ণপাৰে মন মজি মহাজন | নাগৰৰ্ম্মে যুগে যেন শুনা কৰিলন্ত কেন কৰে যুগ ব্যৱহাৰ ৰঘুবৰ ঈশ্বৰ পৰম। পাইবো আমি সংসাৰ ধৰ্ম্ম। বোলে সংসাৰৰ পাৰ যুগধৰ্ম্ম কৰি ৰৈলা শুন৷ আৰু যেন ভৈলা ঋষত্ৰৰ যুগত সম্প্ৰতি। জগন্নাথ নাম হৰি আছিলও ভাৱ ভৰি ৰূপ কৰ্ম্মে কৰে হেন ৰতি॥ নজানে তকটি ধৰ্ম্ম কৰে লোকে আন কৰ্ম্ম জগন্নাথ উপাস্য সবাৰে। কায়স্থৰূপে তেন্তে হৰি আছিলান্ত অতৰি আছিল লোকৰ প্ৰনভিৰ লোক ৪৯৯৭/অ: সত্যৰও ধৰ্ম্মত প্ৰবোধ। ৰাৱহাৰে। যেন মহা কল্পক ान जব লোক ধৰিল বাহান পৰম মহন্ত সবে অন্ধ॥ হেন জানি ধৰা নেৰিব! হৰিক তো তেৰে যাইব! বৈকুণ্ঠক লৰি। আনি, আশা পৰি হৰি কৃষ্ণৰ চৰণে ধৰি সব লোকে বোলা হৰি হৰি। শুঁক ১৭৬২ শকৰ ২৯ পৌষ তিথিয়ে বুঢ়া ভায় পুস্তক লিখা কৃষ্ণ পক্ষে চতুমি সমাপ্ত।