এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৩৮
পৰীক্ষা।
সৌন্দৰ্য্য অপ্সৰী সব—সৌন্দৰ্য্য়ৰ কাম
মনৰ ঔৎকৰ্ষ্য় সাধা, সৌন্দৰ্য্য়-সৃজন।
অসীম সৌন্দৰ্য্যশালী, অনন্ত সুন্দৰ
পৰমেশ; আৰু এই অসীম সুন্দৰ
সৌন্দৰ্য্য়-গঠন বিশ্ব; সৌন্দৰ্য্য়-আধাৰ,
সৌন্দৰ্য্য়ৰ পূৰ্ণতাও মানবৰ মন।
মিলোৱা তিনোটি আনি সৌন্দৰ্য্য়ৰ ধাৰা—
সৃষ্টি কৰা সৌন্দৰ্য্য়ৰ ত্ৰিবেণী-সঙ্গম—
দেৱতা-মানব য’ত কৰি অবগাহ,
অচিৰতে পুণ্যময় সম্পূৰ্ণ সুন্দৰ
জ্ঞানৰ ধামত পায় চিৰন্তন বাস,
পৰমেশে পায় আৰু সহায় স্বৰূপে,—
অপ্সৰী সবাৰ এয়ে কৰ্ত্তব্য মহান্।
স্বৰগৰ বিদ্যাধৰী বিদ্যা-ধাত্ৰী আমি,
নোহোঁ নিষ্ঠে অবিদ্যাৰ উপাসিকা দাসী।
(জ্ঞানৰ প্ৰতি) কিন্তু কিয় হ’ল, দেৱ! হেন বিপৰীত।
জ্ঞান।- নকৰিবা চিন্তা, ভদ্ৰে! নাই তযু দোষ।
পাৰদ-সংযোগে যেনে সুন্দৰ সুবৰ্ণ।
ৰজত বৰণ ধৰে, প্ৰবৃত্তি-বশত
সৌন্দৰ্য্য প্ৰকাশ পায় প্ৰলোভন-ৰূপে।
