তোমাকে মৌসী মেও গেল* যায় সাৰা মাফিক তপশিলৰলগ নাৱানী॥ ভাই (২০) আপা আমাৰ পায়ে দাখিল কৰিয়া মৌজা মওকুৰাণ পৰম সুখে ভোগ কৰি। বা সোই আৰুৱাৰ বাৰে দা চা পকাৎ কোন দফা তলৰ হৈতে পাৰিবে না। এবং মৌ মজহুৱাণ কখনও জমা ৰেণ কৰি হৈতে পাৰিবে না। •••••ৰায়ত আনিয়া হয় আৰা বসত কৰিয়া সিসকে মৌজা মণ ভোগ কৰিব। এতদৰ্থে মৌসী ইজাৰা পত্ৰ দেখা গেল। ইঙি- সন। লায় হাৰিখ শতাব (২৭)। তপশীল পেয়া মোকাত পাড়া মোমোওৰিয়া গাও সাইব-২৭) পূৰ্বে টুলিয়া নদী পূৰ্বে কালঝড়া উত্তৰ জানৱীৰ সমাৰ। মৌতে কায়েতপাড়া দক্ষিণে চাপামতী ও টুলিৰ মুখ। উত্তৰে বডঝবা ও চামাব গাছ মৌজে মাৰিয়া গাওঁ। দক্ষিণে খুজাই। পশ্চিমে চান্দামতী নদী পশ্চিমে পাহাডেৰ পশ্চিম পাৰ দানপত্ৰ। লঞৰা ইনাৰায়ণ সকল মঙ্গলালয় ৰতিকান্ত বড়ুয়া সুচৰিতে। ইস্তকলানী সনদ পত্ৰ মিদং সন ১২৩৬ বাৰসও ছত্ৰিশ সাল বাঙ্গলালে লিখনং কাৰ্যঞ্চাগে মোজা সামৰায় পাড়া ও নাৰানেৰ জমি ও ভিট কিসামত গৌৰাঙ্গটাৰি তালুক গেন্দুগুড়ি পৰগণে খুটাঘাট মোলকে বিজনী মৌজা মজকুৰ পূৰ্ব মহাৰাজা সকলে পাটা দিয়াছেন। সেমত ইন্তকলানী বিষএ দৰখাস্ত কৰিলা তোমাৰ দৰখাস্ত মতে ইকলানী দেওয়া জাইতেছে। ইহাৰ মালগুজাৰি সাবেক পাটায় লিখিত সালিয়ানা মায় খৰচা মৰলগে নাৰানী ১০ দশ টাকা সনৰসন মাহাৰমাহা মাফিক তলব আদায় সৰকাৰে গাখিল কৰিয়া লোগ কৰি মেয়ে পনি যাৰা অধী ৰায়ে সৰি মোৰ্দমা এখন যে উপস্থিত হৰেক ভায়া তলে এত দি তা না দিয়া পোবিদা কৰিলে এ দেখি তোৰ নিহিত বিষয় নয়, এভাবে কালী পলল যে গেতি। এ সময় ভাং।ৈ
